4 πράγματα που αξίζει να κάνετε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας

Παρά την εγγύτητά του στον Βόλο, αν βρεθείτε χειμώνα στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και θέλετε να χαλαρώσετε κρατώντας αποστάσεις από την πολυκοσμία, μπορείτε να απολαύσετε τη γύρω περιοχή δίχως να χρειαστεί να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα της Μαγνησίας.

Περιηγηθείτε στο ίδιο το χωριό

Αν περπατήσετε στο χωριό, θα διαπιστώσετε ότι βρίσκεται σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, πλούσιο σε ρυάκια και δάση από οξιές, καστανιές, μηλιές και αχλαδιές. Στη διαδρομή θα συναντήσετε πολλές πέτρινες βρύσες, θα σταθείτε στην κεντρική πλατεία με τα πλακόστρωτα καλντερίμια και τον αιωνόβιο πλάτανο, θα θαυμάσετε όμως και τα νεοκλασικά σπίτια που διατηρούνται από τον 19ο αιώνα, αποτελώντας δείγματα της πηλιορείτικης τεχνοτροπίας (δίπατα οικήματα με σαχνισί και πολλά παράθυρα). Χαρακτηριστικά ανάμεσά τους είναι τα αρχοντικά του Ιωαννίδη, του Δέρελη και του Τζώρτζη. Λίγο έξω από τα όρια του οικισμού μπορείτε να δείτε και το υπαίθριο θέατρο «Αλώνι», το οποίο διαμορφώθηκε το 1995, με θέα προς τον Παγασητικό. Τον χειμώνα δεν λειτουργεί, αλλά κάθε καλοκαίρι φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.


Δείτε την Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα γυναικεία μοναστήρια στην Ελλάδα, χτισμένο σε εξαιρετικό σημείο με πανοραμική θέα στον Παγασητικό, στον δρόμο που οδηγεί στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας από τον Άγιο Βλάσιο (περίπου 3 χιλιόμετρα έξω από το χωριό). Διαθέτει φρουριακή μορφή και φαίνεται να έχει τις ρίζες της στα μεσοβυζαντινά χρόνια, όταν όλο το Πήλιο αποτέλεσε έδρα μιας ανθηρής μοναστικής κοινότητας. Η πρώτη της ακμή χρονολογείται στον 12ο αιώνα, ενώ το σημερινό της Καθολικό ανάγεται στον 15ο αιώνα.

Δείτε το Μουσείο του Γλύπτη Νικόλα

Ο γλύπτης και χαράκτης Νικόλας Παυλόπουλος (1909-1990) καταγόταν από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και είχε μια σημαίνουσα καριέρα στον χώρο του, για την οποία βραβεύτηκε αρκετές φορές, ακόμα και σε διεθνείς εκθέσεις (π.χ. Παρίσι, Φλωρεντία, Ρώμη).

 

Η ανέγερση του μουσείου ξεκίνησε το 1989. Με τη διαθήκη του, ο ίδιος ο Παυλόπουλος άφησε στη γενέτειρά του έργα και χρηματικό ποσό, ώστε να μεριμνήσει για την αποπεράτωσή του. Η λειτουργία του ξεκίνησε άτυπα το 1992 και επισήμως το 1996. Σήμερα ανήκει στο δημόσιο και φιλοξενεί 22 γλυπτά του Νικόλα, 13 ξυλογραφίες, 1 χαλκογραφία και 16 μετάλλια. Σε δύο ξύλινες προθήκες, επίσης, υπάρχουν σχέδια, εργαλεία της δουλειάς του και προσωπικά αντικείμενα.


Δείτε την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου

Τρίκλιτη βασιλική με ξύλινη στέγη, η οποία χτίστηκε από τον Δήμο Ζηπανιώτη το 1795 και θεωρείται από τα ωραιότερα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Εντυπωσιακό είναι όμως και το ξυλόγλυπτο τέμπλο στο εσωτερικό, έργο του Πηλιορείτη τεχνίτη Απόστολου Αθανασόπουλου: χρονολογείται στο 1872, είναι κατασκευασμένο (μάλλον) από φλαμούρι και είναι χαρακτηριστικό της μεταβυζαντινής εποχής. Ο ναός φιλοξενεί και 45 φορητές εικόνες δοσμένες με την τεχνική της αυγοτέμπερας, όλες φιλοτεχνημένες το διάστημα 1886-1925.

Κάντε μια βόλτα στα πιο γνωστά χωριά, λίγο χαμηλότερα

Σε περίπτωση που θέλετε να δείτε περισσότερο κόσμο, φεύγοντας για λίγο από την ατμόσφαιρα «ησυχαστηρίου» του Αγίου Γεωργίου Νηλείας, δεν είναι ανάγκη να οδηγήσετε ως τον Βόλο. Μόλις 5 με 15 λεπτά χαμηλότερα βρίσκονται οι Πινακάτες, η Βυζίτσα και οι Μηλιές. Όλα τους χωριά με συγκριτικά περισσότερους επισκέπτες (ειδικά η Βυζίτσα), με τα δικά τους αξιοθέατα.


Οι Πινακάτες είναι ένα από τα πιο γραφικά χωριά του Πηλίου. Οι Πινακάτες, ένα από τα μικρά “μεγάλα μυστικά” που σήμερα λίγοι, ανήσυχοι –ασκόπως περιπλανώμενοι – περιηγητές, γνωρίζουν για το κεντρικό Πήλιο. Οι Πινακάτες προβάλλουν το χειμώνα μέσα στο χιονισμένο τοπίο σαν πίνακας του Μονέ, αν και η παράδοση λέει πως το χωριό πήρε το όνομά του από τα ξύλινα πινάκια (πιάτα) που έφτιαχναν οι πρώτοι κάτοικοί του. Το χωριό, χτισμένο σε κατάφυτη πλαγιά, είναι ολόκληρο ένα αξιοθέατο. Ξεχωρίζει για τα χαρακτηριστικά δείγματα παραδοσιακής Πηλιορείτικης Αρχιτεκτονικής. που τη συναντάμε τόσο στα εντυπωσιακά αρχοντικά του όσο και στα μικρότερα λαϊκά σπίτια του. Είναι το πιο καλοδιατηρημένο αρχιτεκτονικά χωριό στο Πήλιο, κι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος οικισμός από το 1979.
Με κλασική αρχιτεκτονική Πηλίου, με πετρόχτιστα αρχοντικά, με πολύ πράσινο παντού, με κλασικά δρομάκια χωριού, με μεγάλα δέντρα που προσφέρουν ίσκιο στην πλατεία και με τη φύση να έχει φροντίσει ώστε να προσφέρει τη δυνατότητα για περιπάτους μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο, η Βυζίτσα κερδίζει αμέσως τον επισκέπτη. α πετρόχτιστα αρχοντικά βέβαια, τα οποία σε κερδίζουν αμέσως, είτε έχουν διατηρηθεί όπως ήταν είτε έχουν μετατραπεί σε ξενώνες, δεν είναι τα μοναδικά κτίρια που εντυπωσιάζουν στη Βυζίτσα. Υπάρχει βλέπετε και ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος χτίστηκε το 1725, κάηκε από τους Τούρκους το 1821 αλλά ξαναχτίστηκε σχεδόν αμέσως, άντεξε στους σεισμούς και σήμερα στέκει ως σημείο αναφοράς.
Σε μια καταπράσινη πλευρά του κεντρικού Πηλίου ξεπροβάλλει το χωριό Μηλιές, ένα από τα πιο γνωστά και διάσημα χωριά του βουνού των Κενταύρων που συνδυάζει τέλεια τη φυσική ομορφιά με την τουριστική ανάπτυξη. Το ορόσημο της περιοχής είναι ο «Μουτζούρης», το τρενάκι του Πηλίου, που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο. Κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα από τον Ιταλό μηχανικό Evaristo de Chirico, πατέρα του διάσημου καλλιτέχνη Giorgio de Chirico, και συνέδεσε τις Μηλιές με τον Βόλο.

Δείτε το βίντεο για το υπέροχο βουνό των Κενταύρων και Χώρα των Αργνοναυτών: